Aynı akşam hem bu tiyatro gösterisi vardı hem de Ortaköyde Sigortacılık Haftası kapsamında düzenlenen caz konseri. İyi ki tiyatroyu tercih etmişim.
Öğrencilerin bu işe gönül verdiklerini daha önceden de biliyorum. Geçen senelerde de iki oyunlarını izlemiştim. Yaşıtlarının çoğunun aksine bir uğraşlarının olması ve bunun için çokça zaman, emek sarfetmeleri önemli bir olay. Tabi bunun karşılığını aldıklarında da yüzlerindeki mutluluğu görmek keyif verici.
Çocukların bir uğraş edinmeleri çok güzel ama onlara bunu aşılayan, yol gösteren, ışık tutan biri var ki onun hakkını da vermek lazım. Yönetmenleri ve aynı zamanda okulun Edebiyat öğretmenlerinden arkadaşım Emin Dinç için de bir şeyler yazmadan geçemeyeceğim. Bana ortaokul son sınıfta hazırladığımız veda gecesinin mimarı kıymetli öğretmenim Yakup Bıçakçı'yı hatırlattı. Haftanın yedi günü sabahtan akşama kadar okuldaydık. Bir çok meslektaşı evinde otorken, yada dışarıda gezerken o bizlere bir şeyler verebilmek, ufkumuzu bir nebze genişletebilmek adına uğraşıyordu. Bu sebeple kendisini de hürmetle anmış olduk.
İşte dün gece oyunu izlerken kendi öğretmenim Yakup Bıçakçı'yı, onun ne kadar özverili çaba sarfettiğini hatırladım. Aynı Emin Dinç'in yaptığı gibi. Onlarda hafta sonlarını okulda prova yaparka geçirdiler. Tabi bu projede bir çok insandan destek aldılar ama asıl pay sahibi olan kuşkusuz Emin Dinç.
Kendisini oyundan sonra tebrik etmiştim ama buradan ayrıca teşekkür etmek istedim.
Son söz "Paylaşılmayan hiç bir hazine değerli değildir".
Oyundan bazı kareler: (Telefonumla çektim, çok iyi çıkmamış olabilirler)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder