Bayram, cenaze (Allah gecinden versin) akrabalarla pek sık görüşemiyoruz. Gerçi kendi adıma bir sıkıntım yok. Kimi görmek istiyorsam çat kapı ondayım; kimi özlediysem "kardeş bir sesini duyayım dedim" derim hep. Ama serde organizatörlük var bir kere. Dedim bizimkileri toplayayım yine. Özer'in bildiği yermiş Yedikule Safa Restaruant, gittik. Sohbet ettik, zaman yine çabuk geçti. Ben hep böyle zamanlarda fotorafımızın olmadığı tespiti sebebiyle cep telefonundan garsonumuz Hasan'dan rica ettim; bu fotoğrafları çekti.
Sol alt köşede görünen Ali Demirel kardeşimiz. O da bizim fotoğramızda olmak istedi. Bu akşam bu vesileyle tanıştık.


Hiç yorum yok:
Yorum Gönder